Vrijwel dagelijks heb ik de radio aan. Vrijwel dagelijks hoor ik geluiden die gaan over normen en waarden. Vrijwel dagelijks rijzen de haren mij dan te berge. In politiek en medialand wordt een strijd gestreden zo triest, zo bespottelijk, zo verschrikkelijk, dat ik inmiddels spreek over wormen en maden. En dan is het ook nog een keer zo, dat ik tien jaar geleden dat project was begonnen over zonden en deugden. Wonden en vreugden. Gestagneerd, vraag me niet waarom. Toch is het nooit echt weggeweest en dat ik het ooit begonnen ben is voor mij een kwestie van pure logica. Een bestaanslogica. De moraal, de ethiek, de zedelijkheid, oelala. Taaie kost en bijna altijd zwaar, maar ik geloof niet dat er ook maar één iemand is die er werkelijk omheen kan. In al het menselijke doen en laten is het aanwezig. Alleen hoe? Als ik waarneem hoeveel misverstand, frustratie en onzekerheid er vandaag de dag heerst, zeker ook bij mezelf, dan heb ik telkens weer de neiging om tot op de bodem uit te pluizen hoe het nou precies zit met het goed en met het kwaad. Dit 5+5 document is een onderdeel van die uitpluizerij. Het is een beknopt en kernachtig onderdeel waar het nodige aan te verbeteren zal zijn. Misschien kom ik er mettertijd nog eens aan toe. Vandaar dat het wat mij betreft graag als een verslag met een voorlopig karakter mag worden begrepen. Toch hoop ik dat de nauwlettende lezer er iets heel wezenlijks, iets heel grondigs en tevens iets heel orgineels in zal onderkennen. En dat het van grote waarde mag zijn voor al wat leeft...

P.S.; De mens die verlangt in dit document een direct antwoord te vinden op de actuele vraagstukken omtrent bijvoorbeeld repressie en veiligheid zal zich, vermoed ik, niet onmiddelijk bediend weten. Daarvoor vertrekt dit schrijven te zeer vanuit de gedachte aan bereidheid tot zelfonderzoek en zelfwerkzaamheid.

 

De vijf geboden en de vijf regels uit de koninklijke leer ( Raja Yoga ) neem ik als uitgangspunt voor nader onderzoek. Er is gezegd dat deze vijf plus vijf overeenkomen met de tien geboden uit de bijbel. Deze 10 geboden worden meestal opgevat als wetten waaraan men verplicht zou zijn zich te houden om in Gods koninkrijk te worden toegelaten. Naar mijn weten betreffen het eerder de logische "uitkomsten" van de menselijke evolutie. Men zál geen kwaad bedrijven, men zál niet beschadigen, men zál niet stelen enz., omdat het ontwikkeld bewustzijn in wezen niet anders kan, daar het de inconsequentie inziet van het immorele handelen. Het is ons gegeven aan onze persoonlijke evolutie te werken zodat de geboden als een krachtig richtsnoer voor onze levenswijze kunnen dienen maar dat is toch even anders dan de dogmatische en dwangmatige uitleg die er vaak aan gegeven wordt.

Woorden zijn meestal duidend, zo te zeggen aanwijzend of richting aangevend. Zij zijn niet het eigenlijke, het wezenlijke zelf. Uitzondering hierop acht ik het levende woord waarover zoveel misverstanden bestaan maar dat men desalniettemin toch kan ontmoeten. Hoewel ik door te putten uit de onderbewustzijnsbron regelmatig levende woorden hoor mag men mijn schrijfsels hoofdzakelijk als opgebouwd uit richtinggevende woorden begrijpen.
Op deze plaats wil ik een poging doen de vijf plus vijf zoals in de Raja Yoga vermeld als het ware “opschonen” in iets begrijpelijkere en hedendaagse termen. Hierbij streef ik ook naar termen die direct de deugd centraal stellen in plaats van verwijzingen naar bepaalde ondeugden waarvan men zich dient te onthouden. Aldus vermaak ik “vrij zijn van gierigheid” tot “ruimhartigheid”, “geen kwaad bedrijven” vervang ik voor “deugdzaamheid” en van “niet stelen” maak ik “zuiver toewijzen” of beter “bestemd laten”. “Devotie” lijkt me toegankelijker taalgebruik dan “toewijding aan Ishvara”. Ishvara beduidt overigens “de Ene Universele Al-geest”. De volgende voorlopige ordening ontstaat;
• Devotie/Toewijding a.d. algeest  Deugdzaamheid
• Geestelijk lezen  Waarachtigheid
• Innerlijke en uiterlijke reiniging  Bestemd laten
• Vurige aspiratie   Zelfbeheersing (astrale aard)
• Tevredenheid   Ruimhartigheid (mentale aard)
(P. blz. 121)